1.0 Crossing the Event Horizon - The ...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
00:00:02:www.NapiProjekt.pl - nowa jakoć napisów.|Napisy zostały specjalnie dopasowane do Twojej wersji filmu.00:00:06:Prezentacja, którš państwo obejrzš|została sfilmowana w kwietniu 2005 r.00:00:10:Mamy zaszczyt pokazać państwu pionierskš|pracę naukowca Nassima Harameina.00:00:16:Jest to rezultat jego 20 lat badań w różnych|obszarach, takich jak zaawansowana fizyka,|kosmologia, starożytne cywilizacje, jak|również filozofia i studia nad wiadomociš.00:00:31:Zachęcamy państwa do obejrzenia tej serii DVD|z możliwie małymi przerwami pomiędzy każdš|z jej częci w celu zachowania cišgłoci|i osišgnięcia maksymalnych korzyci.00:00:39:Podzielcie się tym dowiadczeniem ze swoimi|przyjaciółmi i rodzinš. Proszę usišć wygodnie|i być gotowym na zmieniajšcš życie przygodę.|Niech stanie się to szczególnym wydarzeniem.00:01:33:Nassim Haramein|przedstawia00:01:48:Przekroczyć Horyzont Zdarzeń00:01:51:Częć I|W poszukiwaniu pierwotnego wzorca00:02:02:Dziękuję,|dziękuję bardzo...00:02:07:Dziękuję, że jestecie tutaj,|to wspaniale mieć was tutaj.00:02:11:Bardzo się cieszę, że jestem|tu z wami w tym pokoju00:02:15:i mam okazję przekazać|te informacje po raz kolejny.00:02:20:Jestem naprawdę podekscytowany ponieważ|mam cały pęk nowych rzeczy do omówienia.00:02:27:Więc chcę opowiedzieć wam trochę|o tym jak odkryłem te informacje,|o tym jak się z nimi zmierzyłem,00:02:37:o mojej logice jakš się posłużyłem|i cieżce jakš poszedłem.00:02:41:I jeli przeprowadzę was cieżkš, którš|sam poszedłem, to zobaczycie, że jest to|w istocie bardzo prosta cieżka; że jest to|bardzo prosty sposób mylenia,00:02:53:że sš to podstawowe i bardzo proste|aksjomaty, które wymagajš tylko małych|korekt w naszej aktualnej fizyce i nauce itd.00:03:05:by stworzyć troszkę inny obraz,|który otwiera drzwi do zupełnie|nowego sposobu istnienia.00:03:13:I mimo, że wszystkie te informacje mogš|wydać się doć złożone, to faktycznie|sš bardzo przystępne dla każdego.00:03:24:Uczę tego 7 latków, 8 latków|i każdy może to pojšć,00:03:33:więc miejcie otwarte umysły, miejcie|otwarte serca i wszystko stamtšd przyjdzie.00:03:39:Tak naprawdę zaczęło się to kiedy miałem|mniej więcej 9 lat. Mogłem mieć 10 czy 9,|ale pamiętam bardzo dokładnie tš pierwszš|lekcję w szkole.00:03:55:I co interesujšce, odkryłem, że wielu|innych ludzi ma ten sam rodzaj wstrzšsu,|kiedy idš na swš pierwszš lekcję geometrii.00:04:08:Więc nauczyciel podszedł do tablicy|i powiedział Dzisiaj będziemy uczyć się|geometrii i pierwsza lekcja geometrii|jest o wymiarach00:04:19:I naprawdę się podekscytowałem, bo|miałem cały ten niesamowity wiat,|którym żyłem w swojej głowie00:04:29:i miałem te wszystkie interakcje z tymi|wszystkimi wymiarami w mojej głowie.00:04:35:I pomylałem "o mój boże ten nauczyciel|będzie o tym mówił i pierwszy raz w życiu|będę miał dorosłego, który o tym mówi"|i byłem tym bardzo podekscytowany.00:04:46:I bardzo, bardzo się zawiodłem...00:04:53:To w ogóle nie było to czego oczekiwałem.|Nauczyciel podszedł do tablicy|i narysował małš kropkę.00:05:02:Napisał obok kropki Wymiar 0 (0D)|i powiedział "to jest kropka, która|oznacza wymiar, który nie istnieje.00:05:20:Już w tym momencie byłem zakłopotany.|Pomylałem "o mój boże, to nie wyglšda|dobrze, prawdopodobnie nie zdam tej klasy00:05:33:Ponieważ widziałem kropkę,|a on mi mówił, że ona nie istnieje...00:05:39:Więc już w tym momencie miałem problem z|tym podstawowym aksjomatem, a to naprawdę|jest kluczowe, to jest bardzo istotne|dla zrozumienia rzeczywistoci.00:05:52:Ten podstawowy aksjomat dotyczšcy wymiaru|"krwawi" w zaawansowanej fizyce,|zaawansowanej matematyce i|wszystkich dziedzinach nauki.00:06:03:I naprawdę zmienia obraz tego|w jaki sposób widzimy rzeczy|jeli jest on nietrafny.00:06:13:Nie znałem tego wszystkiego, ale|mówiłem "cóż widzę kropkę lecz|jeli mówisz, że ona nie istnieje|to po prostu to przyjmę.00:06:21:On powiedział, cóż... to nie istnieje|bo nie ma objętoci, więc jeli|połšczysz grupę punktów i stworzysz|linię, to nadal nie masz objętoci,00:06:32:ale nazwiemy to wymiarem 1|i ten również nie istnieje.00:06:39:No i wiecie po prostu dalej za tym|podšżałem i widziałem jak inne|dzieci w klasie starajš się jako|zrozumieć o co w tym chodzi.00:06:46:I ostatecznie połšczył ze sobš|4 linie, by stworzyć płaszczyznę.|Nazwał jš wymiarem 200:06:54:i powiedział, że to również nie istnieje,|bo nadal nie ma objętoci, że jest to|dwuwymiarowa płaska płaszczyzna.00:07:02:I wiecie, mogłem to zobaczyć, bo|użył przykładu rysunków w ksišżce|z obrazkami, które nie istniały...00:07:10:więc widziałem jak inne dzieci|były bardzo zawiedzione...00:07:16: Potem zrobił co wyjštkowego, co cudownego,|co co zaintrygowało mnie jeszcze bardziej.00:07:25:Wzišł szeć płaszczyzn, złożył z nich|szecian, nazwał to 3D i powiedział, że|ten wymiar istnieje ponieważ ma objętoć.00:07:39:I widziałem jak wszyscy pomyleli "OK..."00:07:44:Był w tym problem z logikš...00:07:47:Dowiedziałem się dużo póniej, że|Buckminster Fuller miał dokładnie|ten sam problem w swojej szkole|na jego pierwszej lekcji geometrii.00:08:00:Był tam problem ponieważ, jeżeli masz punkt,|który nie istnieje, który tworzy linię która|nie istnieje, która tworzy płaszczyznę,|która nie istnieje...00:08:14:to nie możesz otrzymać istnienia|z szeciu nieistniejšcych płaszczyzn.00:08:22:Więc to co uzyskujesz, to jaka nieznana|właciwoć, którš można nazwać tylko|Nie-Bytem do potęgi czwartej...00:08:35:Nie-Byt!...00:08:38:Więc mamy tutaj do czynienia|z fundamentalnym problemem.00:08:43:I ten problem odnosi się do naszego|rozumienia jak wyłania się rzeczywistoć,00:08:50:jak generowane sš wymiary i jak możemy|otrzymać egzystencję, rzeczywistoć|- atomy, obiekty, rzeczy w przestrzeni00:09:04:i jak rozwišzujemy równania, które opisujš|w jaki sposób te obiekty w przestrzeni|trwajš i jak w niej powstały.00:09:13:To jest bardzo fundamentalne. Nie znałem tego|w tamtym czasie, ale wiedziałem, że ta zasada,|którš mi przedstawiono nie była|do końca prawidłowa,00:09:25:że zdecydowanie trzeba|wprowadzić tam ulepszenia.00:09:29:I naprawdę czułem, że nie chcę spędzić|kolejnych dni swojego życia nie wiedzšc|czym jest wymiar. Więc zdecydowałem,|że to rozwišżę.00:09:43:I wiecie, miałem długš podróż autobusem|jadšc z powrotem do domu. To było jakie|półtorej godziny jazdy z tej szkoły.00:09:54:A to z powodu wyrzucania mnie ze|szkół, które były bliżej mojego domu,|więc byłem coraz dalej i dalej00:10:03:i kto powiedział mi, mój fizyk powiedział|mi pewnego dnia, że w ten sposób|posuwam się dalej w swej edukacji... Umiech00:10:10:I miał rację bo miałem dużo czasu|na rozmylania w autobusie. Więc byłem|w autobusie i mylałem o tym problemie00:10:18: i zdecydowałem, że muszę go|rozwišzać zanim wysišdę z autobusu.00:10:23:Nie zdawałem sobie sprawy, że ten problem|był już dyskutowany i pracowało nad nim|wielu filozofów w różnych epokach itd.|aż po szkoły pitagorejskie.00:10:36:Chciałem po prostu to rozwišzać,|włanie "tu i teraz"...00:10:40:Więc mylałem i mylałem, w autobusie|był coraz większy i większy tłok|i było mi coraz duszniej i duszniej.00:10:46:i gdy zrobiło się już naprawdę niewygodnie,|zamknšłem oczy i w wyobrani uciekłem|z autobusu, by poczuć się wygodniej.00:11:00:I kiedy zaczšłem się unosić, zauważyłem,|że autobus zmienił się w kropkę.00:11:06:Potem wzniosłem się wyżej i zobaczyłem,|że Ziemia zmienia się w kropkę.00:11:10:I uniosłem się jeszcze wyżej i zauważyłem,|że System Słoneczny zmienia się w kropkę.00:11:15:I kiedy uniosłem się jeszcze dalej,|zobaczyłem, że galaktyka stała się kropkš.00:11:20:I następnie zaczšłem lecieć z powrotem|- w galaktykę, w System Słoneczny|i z powrotem na Ziemię00:11:28:i zlokalizowałem autobus w którym byłem,|powróciłem do tego autobusu i do mojego|ciała i otworzyłem oczy, spojrzałem na|swojš dłoń i pomylałem00:11:40:A może mógłbym wlecieć w swojš dłoń?|Więc zamknšłem oczy jeszcze raz|i pomylałem o locie w swojš dłoń.00:11:47:Zobaczyłem, że w mojej dłoni sš kropki,|które nazywa się komórkami i w tych|komórkach sš miliony i miliony|innych kropek nazywanych atomami.00:11:58:Pewnie nie wiedziałem wówczas czym jest atom.|Kontynuowałem podróż i zobaczyłem jšdro |atomu zrobione z mniejszych kropek i potem|znów mniejsze kropki i tak dalej...00:12:14:I wtedy do mnie to dotarło. To był ten moment|iluminacji w autobusie, gdy wracałem ze szkoły|O tak! Jedynym rozwišzaniem tej zagadki,00:12:25:jedynym sposobem jej rozwišzania,|jedynym sposobem w jaki możesz|wizualizować i zrozumieć wymiary,00:12:35:jest przyjęcie na poczštku dokładnie|przeciwnego aksjomatu, mówišcego|że jedyna rzecz jaka istnieje to punkt.00:12:48:Więc tu w tym punkcie sš wszystkie wymiary.|W tym punkcie mamy całš strukturę|czasoprzestrzeni. W tym punkcie wszystkie|inne możliwe wymiary zaczynajš istnieć.00:13:09:W ten sposób to widziałem, majšc na myli, że|jeżeli będziemy dzielić kropkę, to znajdziemy|coraz mniejsze i mniejsze kropki i będš one|jak skale wymiarów.00:13:23:I jedyna rzecz, która istnieje to kropka,|a definiowanie skali w jakiej postrzegasz te|wymiary, wynika tylko z twojej perspektywy.00:13:37:To był zupełnie inny sposób patrzenia.|Pomylałem, cóż jeli kropka, jeli wymiar '0'|to wszystkie wymiary w jednym, to oznacza to,|że wszyscy na których patrzę w autobusie00:13:56:majš wszystkie te wymiary, całš|tš strukturę czasoprzestrzeni|upakowanš w każdej kropce.00:14:04:Nie znaczy to, że mylałem wtedy|w kategoriach czasoprzestrzeni, ale|mylałem w kategoriach fraktalnych wymiarów.00:14:12:Nie znałem fraktali, ale zdefiniowałem je|w swojej głowie i bardzo się podekscytowałem.00:14:20:Chodziłem w chmurach, wstałem w autobusie|i nie wiedziałem co zrobić. Pomylałem O mój... [ Pobierz całość w formacie PDF ]