1. Co nazywamy dobrą kompozycją

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

29. 09. 2013

Temat 1

Co nazywamy dobrą kompozycją taneczną?

a) zgodność muzyki z ruchem

b) logika układu
np. tytuł: „Mój poranek”

* idea układu (pracowity poranek eksponuje pracowitość, leniwy poranek: lenistwo lub haos, spóźnialstwo… zależy co chcemy pokazać, jaki typ poranka)

*konstrukcja (np. jak ideą był dom w stylu secesyjnym to konstrukcją będzie: fundamenty takie a takie, każde okno inne…,

przy pracowitym poranku konstrukcja składałaby się z kilku epizodów np.

epizod 1: Bardzo energicznie poruszająca się osoba z celem, szybko ścieli łóżko, szybki porządek

epizod 2: rozruch ciała (gimnastyka) by być pełnym energii na cały dzień

epizod 3: karmienie drobiu

epizod 4: dojenie krowy

epizod 5: pielenie ogródka

§         jeśli chcemy skończyć żartobliwie: osoba pada ze zmęczenia i np. kilka razy pada i powstaje chcąc coś jeszcze zrobić ale sił jej nie starcza

§         jeśli chcemy zakończyć poważnie: siada, bezruch i jakby analizuje dzień i widzi co zrobiła tego dnia, podchodzi do okna, widzi zachód słońca, podchodzi do łóżka, odchyla kołdrę i koniec (już nie pokazujemy dosłownie, że idzie spać)

przy leniwym poranku epizody:

              epizod 1: dźwięk budzika bez przerwy dzwoniącego i kotłowanie się leniwie w łóżku

epizod 2: siada na łóżku, pasywnie, gapi się w jeden punkt bez sensu (musimy pokazać lenistwo na tle aktywności, której nie chce mu się realizować – zaniechanie) np. podchodzi do komputera i chce włączyć ale „nie, nie chce mi się”…

              epizod 3: zaniechanie kolejnych czynności (tak ze 3 razy jakichś różnych)

              epizod 4: powrót do łóżka

TANCERZ NA SCENIE REALIZUJE TEMAT POPRZEZ DZIAŁANIE POD WPŁYWEM MYŚLENIA!!!

c) właściwy dobór repertuaru do możliwości zespołu

dostojność – polonez (nie mazur)

mazur – fantazja ułańska (tancerz improwizator z dużą wyobraźnią taneczną), jak kiedyś facet nie umiał zatańczyć mazura to była to ofiara a nie kandydat na męża, mężczyzna w mazurze jest jak kogut – pyszni się swoją dziewczyną, wyraża siłę ekspresji, kobieta jest jak pajączek, który cienką niteczką mota silnego, dumnego mężczyznę (a on się puszy przecież dla niej), kobieta ma wdzięk, czar, nobliwość (kokietka ale zdystansowana, dobrze wychowana wiedząca co wypada a co nie, nienatarczywa)

d) choreografia, w której jest indywidualne podejście do idei

e) zastosowanie właściwego kostiumu do układu

f) świadomość czym jest stylizacja a czym opracowanie

* w opracowaniu – muzyka jest opracowana, części melodii mogą się powtarzać, można dorzucać wariacje, zmienność kierunków tańca w stosunku do oryginału, opracowanie kroków tanecznych, wprowadzenie różnego rysunku (innego niż w autentyku)

funkcja tańca zostaje zachowana – taniec jako taniec, taniec dla tańca

* w stylizacji – musi być do muzyki stylizowanej, nie ma już funkcji tańca dla tańca, ale tutaj taniec o czymś mówi, opowiada historię np. kosejder jako taniec rybaków (tańczą z wędkami)