1.Lato koloru wiśni

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Dziękuję wszystkim, którzy uwierzyli we mnie, kiedy ja sama nie umiałamtego zrobić.Emely?Iznowu to samo – kiedy choć raz próbowałam byćpunktualna, to albo czas od początku nie działał na mojąkorzyść, albo któryś z bliźnich podkładał mi nogę. Dziśjednak wyjątkowo zapowiadało się, że będę miećszczęście. Wychodziłam w pośpiechu z uniwersytetu,dostrzegłam podjeżdżający autobus, zaczęłam bieci w ostatniej chwili zdążyłam przecisnąć się przezzamykające się drzwi. Nieczęsto zdarzało się, byBerlińskie Przedsiębiorstwo Transportowe żyło ze mnąw tak dobrej komitywie. Dzieliłam z nim silnąskłonność do niepunktualności, niestety – żyjąc w czasierównoległym. Postanowiłam oznaczyć tę datęw kalendarzu, wyminęłam starszą panią, która chwyciłasię kurczowo swojej plastikowej siatki, i z ulgą opadłamna siedzenie z tyłu. Autobus ruszył, a po kilku minutachrozkwitł mój dobry nastrój. Jego powodem była Alex,moja najlepsza przyjaciółka jeszcze z czasówprzedszkolnych. Nie widziałyśmy się przez półwieczności – od trzech długich miesięcy. Gdyby jakodziecku ktoś powiedział mi, że nasze drogi,przynajmniej przestrzennie, pewnego dnia się rozejdą,nie dałabym mu wiary. A jednak to zdarzyło siędokładnie po naszej maturze. Alex zdecydowała, żebędzie studiować historię sztuki w Monachium,natomiast ja zaczęłam studia w oddalonym od niegoo sześćset kilometrów Berlinie.Od tego czasu minęły już trzy lata, a ja źleznosiłam rozłąkę. Ogromny dystans wykluczałspontaniczne spotkania, wyłączywszy przerwęmiędzysemestralną i święta, które spędzałyśmyw naszym rodzinnym Neustadt, ciesząc oczywzajemnym widokiem. Poza tym pozostawały nam e-maile i telefony. Mimo to każdego dnia brakowało miAlex. Wcześniej wszędzie wkoło mnie było jej pełno.Otwierała usta rano i nie zamykała ich aż do późnegowieczora.Na myśl o tym, jak często jej nieposkromionagadatliwość doprowadzała mnie na skraj szaleństwa,musiałam się uśmiechnąć. Jednocześnie, choć brzmiałoto głupio, właśnie tego bardzo mi brakowało.Dlatego wiadomość, którą przekazała mi przeddwoma tygodniami, była najlepszym prezentem, jakimogła zrobić – Alex przeprowadzała się do Berlina.Od dawna już była niezadowolona ze swoichstudiów, które nie do końca spełniły jej oczekiwania.A kiedy pewnego dnia wróciła do domu i znalazłaswojego aktualnego ekschłopaka w łóżku zewspółlokatorką, decyzja o przerwaniu studiów nieprzyszła jej szczególnie trudno.Większość ludzi prawdopodobnie najpierwzagrzebałaby się w mysiej dziurze, ale Alex nie byłaby [ Pobierz całość w formacie PDF ]