01. Apelacja od wyroku

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

                                , dnia

                                                                                         (miejscowość i data)

Oskarżyciel posiłkowy

(imię i nazwisko, adres zamieszkania

oskarżyciela posiłkowego)

Sąd Okręgowy

w

Wydział Karny             

za pośrednictwem:

Sądu Rejonowego

w

Wydział Karny             

sygn. akt:

apelacja

oskarżyciela posiłkowego od wyroku Sądu Rejonowego w (siedziba sądu) z dnia (data wydania wyroku) , w sprawie przeciwko (imię i nazwisko oskarżonego) oskarżonego o czyn (podać nazwę czynu)  z art. (nazwa artykułu np. z art.177 § 1 k.k.)

Na podstawie art. 425 § 1 kpk, 444 kpk i 447 § 1 kpk.

ZASKARŻAM

Powyższy wyrok na niekorzyść oskarżonego w całości. (w tym miejscu fakultatywnie można przytoczyć podstawy apelacji np. - Na podstawie art. 427 § 1 kpk i 438 pkt 2 i 3 kpk)

Wyrokowi temu

ZARZUCAM

Należy wpisać zarzuty wobec wyroku

1. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 170 § 1 pkt 5 kpk, art. 167 k.p.k. poprzez bezzasadne oddalenie złożonych wniosków dowodowych oraz nie przeprowadzenie dowodu przesłuchania świadków z urzędu

2. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzekania, mający wpływ na treść tego orzeczenia, poprzez błędne przyjęcie, iż oskarżony w chwili wypadku nie znajdował się pod wpływem alkoholu oraz że pokrzywdzony przyczynił się do zaistnienia przedmiotowego wypadku podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy wskazuje odmiennie.

Na podstawie art. 427 § 1 kpk i 437 § 1 kpk

WNOSZĘ

O uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

(Apelację należy uzasadnić. Wzór uzasadnienia:

W dniu 10 grudnia 2008 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie wydał wyrok skazujący oskarżonego Adama Wiśniewskiego za przestępstwo popełnione z art. 177 §1 k.k. – nieumyślne spowodowanie wypadku w ruchu lądowym. W wypadku tym pokrzywdzony, występujący w procesie w roli oskarżyciela posiłkowego odniósł obrażenia ciała. Oskarżony za powyższy czyn skazany został na karę jednego miesiąca pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres trzech lat.

              W ocenie oskarżyciela posiłkowego Sąd dopuścił się obrazy przepisów postępowania. Sąd nie zgodził się na dopuszczenie dowodów z przesłuchania świadków, którzy twierdzili, że oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości, oddalając złożone na rozprawie przez pokrzywdzonego wnioski dowodowe jako zmierzające w oczywisty sposób do przedłużenia toczącego się postępowania. Dowód ten mógł mieć wpływ na wynik postępowania, przede wszystkim w zakresie przyjętej przez Sąd kwalifikacji prawnej czynu. Sąd zakwalifikował czyn oskarżonego, jako czyn wypełniający znamiona z art. 177 § 1 k.k. W przypadku udowodnienia przesłanki znajdowania się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego należałoby zakwalifikować czyn jako wypełniający ponadto znamiona przewidziane w art. 178 § 1 k.k., co prowadziłoby również do konieczności wydania przez sąd surowszej kary, czego domagał się oskarżyciel posiłkowy.

Oskarżyciel posiłkowy nie zgadza się również w pełni z ustaleniami faktycznymi przyjętymi przez sąd, jako podstawę orzeczenia. Przyjęcie, że oskarżyciel posiłkowy, będący pokrzywdzonym przyczynił się do powstania wypadku miało wpływ na wymiar orzeczonej kary. Sąd trafnie ustalił, że oskarżony nie tylko nie zachował ostrożności wymaganej od kierującego pojazdem w panujących tego dnia trudnych warunkach pogodowych, ale również naruszył przepisy ruchu drogowego przekraczając o 30 km/h dopuszczalną prędkość maksymalną na tym obszarze. Sąd przyjął, że w wyniku nadmiernej prędkości i śliskiej nawierzchni oskarżony na łuku drogi wpadł w poślizg, zjechał na przeciwległy pas ruchu i zderzył się z samochodem  skręcającym w prawo na skrzyżowaniu, prowadzonym przez pokrzywdzonego. W wyniku uderzenia samochód pokrzywdzonego wpadł na betonowy słup wiaduktu. Sąd jednocześnie uznał jednak, że poszkodowany przyczynił się do powstania wypadku poprzez wykonanie manewru skrętu w prawo korzystając z możliwości warunkowego skrętu bez dostatecznego rozeznania, co do sytuacji panującej na drodze. Ponadto pokrzywdzony jechał pojazdem bez włączonych świateł mijania, co również sąd uznał za przyczynienie się pozwanego do powstania zdarzenia.

              Oskarżyciel posiłkowy uważa, że całkowita wina za powstałe zdarzenie leży po stronie oskarżonego. Oskarżyciel posiłkowy uważa, że w żaden sposób nie przyczynił się do wypadku. Jazda bez włączonych świateł mijania pomimo, że obiektywnie nieprawidłowa i niezgodna z przepisami ruchu drogowymi nie była zarówno bezpośrednią, jak i nawet pośrednią przyczyną powstałego zdarzenia. Drugi zarzut, a więc nie zatrzymanie się przed sygnalizatorem z tzw. „zieloną strzałką”,  pozwalającą na manewr skrętu w prawo również nie może być uznany za pozostający w związku przyczynowym ze zdarzeniem. Pokrzywdzony zachował wymaganą ostrożność i nie mógł przewidzieć niebezpieczeństwa grożącego ze strony oskarżonego. Świadkowie zdarzenia całkowitą winą za zdarzenie obarczyli oskarżonego, uznając, że pokrzywdzony w żaden sposób nie mógł uniknąć wypadku.

              Biorąc pod uwagę powyższe wnoszę jak na wstępie.)

(podpis oskarżyciela posiłkowego)

Załączniki:

(należy wymienić i załączyć wszystkie dokumenty, które zostały wskazane w treści pisma lub potwierdzają przywołane fakty)

1. Odpisy apelacji dla stron