01 Bogini Oceanu - P. C. Cast

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Cast P. C.
Wezwanie bogini 01
Bogini Oceanu
Ulegnij pokusie i rozsmakuj się w świecie pełnym zmysłowości i magii!
W dniu dwudziestych piątych urodzin Christine Canady wypowiada zaklęcie z nadzieją, że odmieni ono jej bezbarwne życie
singielki. Nie spodziewa się jednak, że magiczne słowa w tak niezwykły sposób odmienią rzeczywistość.
Kiedy jej samolot rozbija się na oceanie, życie Christine zmienia się na zawsze. Po odzyskaniu przytomności oszołomiona odkrywa, że
znajduje się w legendarnym miejscu i czasie, w którym rządzi magia, a jej ciało przybrało postać mitycznej syreny Undine. W wodach
czai się jednak niebezpieczeństwo. Litując się nad nią bogini Gaja, zamienia Christine ponownie w kobietę, by mogła poszukać
schronienia na lądzie. Kiedy na ratunek przybywa przystojny wybawiciel, zamiast cieszyć się ze spełnionego marzenia, Christine
tęskni za oceanem i seksownym trytonem, który skradł jej serce...
Duch Doliny nigdy nie umiera.
Zwie się Tajemną Kobiecością.
Z wrót Tajemnej Kobiecości
Wyrastają Niebo i Ziemia.
On nas nigdy nie opuszcza.
Czerp z niego do woli, jego źródło nigdy nie wysycha...
Tao te king
CZESC PIERWSZA
ROZDZIAŁ PIERWSZY
Zrękami pełnymi zakupów CC wyrwała klucz z zamka i zatrzasnęła drzwi stopą. Automatycznie
spojrzała na zegar w holu swojego przestronnego apartamentu. Było już wpół do ósmej. Dokończenie
spraw w Centrum Łączności zajęło jej całą wieczność, potem zatrzymała się w sklepie i kantynie.
Jazda w korkach z Bazy Sił Powietrznych Tinker przypominała brnięcie po kostki w błocie. Jakby
tego było mało, CC spróbowała pojechać do domu na skróty i skończyło się na tym, że źle skręciła.
Niebawem zgubiła się na dobre. Kiedy dobra dusza w Quick Trip udzieliła jej wskazówek, CC
poczuła się w obowiązku wyjaśnić, że stacjonuje w Tinker dopiero od trzech miesięcy i nie miała
czasu, żeby poznać wszystkie drogi.
Mężczyzna poklepał ją po ramieniu, jakby była szczeniakiem.
— Co taka młoda dziewczyna robi w siłach powietrznych? — zapytał.
CC potraktowała jego pytanie jako retoryczne, podziękowała i odjechała z twarzą zarumienioną ze
wstydu.
Nic więc dziwnego, że jej napięte nerwy podskoczyły na dźwięk natarczywego dzwonka telefonu.
— Chwileczkę! Już pędzę! — wrzasnęła, biegnąc do kuchni. Rzuciła zakupy na lśniący czystością
blat i chwy-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]