01-Nasza klasa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Nasza klasa

słowa i muzyka: Jacek Kaczmarski 1983/87

Co się stało z naszą klasą? Pyta Adam w Tel-Avivie             

d A

Ciężko sprostać takim czasom, ciężko w ogóle żyć uczciwie      

d A

Co się stało z naszą klasą? Wojtek w Szwecji w porno-klubie    

F C

Pisze: dobrze mi tu płacą za to, co i tak wszak lubię

d A

Za to, co i tak wszak lubię                                          

d B A d

Kaśka z Piotrkiem są w Kanadzie, bo tam mają perspektywy

d A

Staszek w Stanach sobie radzi, Paweł do Paryża przywykł

d A

Gośka z Przemkiem ledwie przędą - w maju będzie trzeci bachor

F C

Próżno skarżą się urzędom, że też chcieliby na zachód

d A

Że też chcieliby na zachód

d B A d

Za to Magda jest w Madrycie i wychodzi za Hiszpana

d A

Maciek w grudniu stracił życie, gdy chodzili po mieszkaniach

d A

Janusz, ten co zawiść budził, że go każda fala niesie

F C

Jest chirurgiem - leczy ludzi, ale brat mu się powiesił

d A

Ale brat mu się powiesił

d B A d

Marek siedzi za odmowę, bo nie strzelał do Michała

d A

A ja piszę ich historię - i to już jest klasa cała

d A

Jeszcze Filip - fizyk w Moskwie, dziś nagrody różne zbiera

F C

Jeździ kiedy chce do Polski, był przyjęty przez premiera

d A

Był przyjęty przez premiera

d B A d

Odnalazłem klasę całą na wygnaniu, w kraju, w grobie

d A

Ale coś się pozmieniało: każdy sobie żywot skrobie

d A

Odnalazłem całą klasę wyrośniętą i dojrzałą

F C

Rozdrapałem młodość naszą, lecz za bardzo nie bolało

d A

Lecz za bardzo nie bolało

d B A d

Już nie chłopcy, lecz mężczyźni. Już kobiety, nie dziewczyny

d A

Młodość szybko się zabliźni, nie ma w tym niczyjej winy

d A

Wszyscy są odpowiedzialni, wszyscy mają w życiu cele

F C

Wszyscy w miarę są normalni, ale przecież to niewiele

d A

Ale przecież to niewiele

d B A d

Nie wiem sam, co mi się marzy, jaka z gwiazd nade mną świeci

d A

Gdy wśród tych nieobcych twarzy szukam ciągle twarzy dzieci

d A

Czemu wciąż przez ramię zerkam, choć nie woła nikt: Kolego!

F C

Że ktoś ze mną zagra w berka, lub przynajmniej w chowanego

d A

Lub przynajmniej w chowanego

d B A d

Własne pędy, własne liście zapuszczamy każdy sobie

d A

I korzenie oczywiście na wygnaniu, w kraju, w grobie

d A

W dół, na boki, wzwyż, ku słońcu, na stracenie, w prawo, w lewo

F C

Kto pamięta, że to w końcu jedno i to samo drzewo...

d A (d B A d)